kol my buitelyne
soos waterverf asof ek oplos
met die streel van jou vingers
oor my keel asof elke plek
waar jy proe en lek
vloei, gloei, verdamp—
skadu’s voor ’n lamp
fluisterwoorde
in die wind
soos onskuld
noodlottiglik verslind.
Hoeveel van my gaan oorbly
ná al jou kastyery?
... Sanko Lewis
