en laat dit leef, laat dit uit die niet uit opskiet
soos woestynblomme; laat dit vraatsugtiglik gaap
soos veerlose kuikens wat vetsugtig lus het vir wurms
en die grote ope wye hemel; laat dit van die blad af spring
soos sebravullens ná ’n donderbui: swart streep letters
klop-klop galop oor wit papier.
Luister, Siel, krabbel dit of tik dit of duim ’n feestelike vers
vir als wat leef—en ooit geleef het—
’n inspirerende ode aan woorde en moontlikhede.
Want wie’s te wete of die son
nie dalk oomblikke terug geblus is nie?
Dus, verderflike mens, voor die koue duisternis kom,
besing alles—alom.”
... Sanko Lewis
