soos dwelmgoed uitgewerk is,
en net ek—die gewone ek
met sproete en moesies,
'n magie en dubbelken,
bril en oggendasem—oorbly,
nadat die verliefdheidswasem
opgeklaar het voor die waarheidson,
en jy my—die regte ek—sien
met nugteroë, gaan jy dan,
my beminde, my steeds só bemin,
soos nóú, asof ek perfek is?
... Sanko Lewis
