'n Gejaag na wind

Wie, hier, kan vir my sê:
waar die westewind haar kop neerlê,
waar die oostewind haar skuilingvind,
waarheen my mooi liefling gegaan het,
waarom sy my agter gelaat het?


... Sanko Lewis

Stilstuipe

asseblief, sê tog iets.
sê iets voor die son opkom.
voor al die gespikkelde kwarteleiers
wat ons deur die nag gelê het, uitbroei.
sê iets voor die uitgebroeide kuikens
op ons kliphart-altaars as sondeoffers uitbloei,
voor een of ander demoon of dreksel die offermaal
bywoon, voor magte ons lot verseël met bloed en spoeg
en groot donker woorde, voor dolosse rol en ons derms
in kringe op die karos lê, vóór die bliksems bulder
met sonsopkoms—sê tog asseblief net iets,
sodat ons kan soen en die hemel te hulp kan roep!


... Sanko Lewis

Seisoenale verdenking / Seasonal Suspicion

Seisoenale verdenking

Hy weet dit is herfs
want die ginkgo biloba
sidder geel—soos verdriet;

en hy weet dit is herfs
want die esdoornboom
skud bloed van haar hande af.

Dit is herfs, en hy weet dit,
want sy binnegoed is bruinblare
en hy staar voëlverskrik na sy verlede.

Dit is herfs. Ongetwyfeld is dit herfs.
Want alles sterf tog so verskriklik mooi
nes die noodlotige son in brons en in rooi.

Seasonal Suspicion

He knows it is fall
for the ginko biloba
trembles yellow—like grief;

and he knows it is fall
for the maple shakes blood
from her limbs.

It is fall, and he knows it,
for his insides are brown leafs
and he stares like a scarecrow at his past.

It is fall. Undeniably fall.
Because everything dies so awfully beautiful
like the fated sun in scarlet and in bronze.

... Sanko Lewis

Raison d’etre

Ek belê—glo dit of nie—in die digkuns:
maak kiste vol woorde bymekaar en kaste vol beelde
en kluise vol metafore en ryg op hangers honderde—
nee duisende—rympare en in houers prop ek klingelde klinkers
vir binnerym okkasies en ek maak plakboeke vol intertekstuele assosiasies
en emosies word versigtig volgens kwaliteit (pyn of plesier) 
en intensiteit (soensag of donnershard) 
en langdurigheid (oogwink flink of tot-die-dood-ons-skei)
gekategoriseer en ervarings word vernuftig alfabeties geïndekseer:

A vir aarbeie en room: onthou jy?
B vir borste en boude. Hoofsaaklik joune.
C vir cafés en cinq à sept, en so aan,
D tot Z.

My geliefde, pardon die cliché:
jy’s my vers se raison d’etre.

Platvloerstuis

Daar is ’n kraai, swartnat gereën van verdriet,
en ’n kat, ewe nat en miserabel gebad
in die sorge van môre, en ’n treurige hond
sonder baas, en ’n sielsverskrikte kaaslose muis—
almal ewe lewensmoeg en platvloerstuis in my hart.


... Sanko Lewis

Soenseisoen

Soen my net—soen my nou;
soen my op die sagteplekkie, broos en beskermend
soos 'n nuwe moeder 'n splinternuwe kind
waaraan die nattigheid nog klou;
of soen my op my voorkop soos 'n trots patriarg
wat 'n agter-agterkleinkind inhuldig; of gee my 'n heilige kus
soos 'n skepper wat lewe sy skepsel se neus binne blaas;
of plant jou tong wellustig en profaan my praatput in,
maak dat ek my woordesluk en aan jou soen verstik;
byt my nek met vampieriese dors; suig soos 'n onvergenoegde vul
aan my harige bors; lek die testosteroon aan my pektoraal,
proe my feromoon in die bedompige koelte van my armholte
en volg met jou tong die golwe van my ribbekas,
die kruise van my buik, die mik wat na my pubis lei,
my fallus en my bas; knibbel agter my knieknoppe en kuite
en tussen my tone asof jy 'n kewer is; kruwel mondeliks
oor elke plek wat deel van ek is, sodat ek gelyktydig
orgasties gril en liries gil—soen my net,
want daar is min dinge wat so seldsaamsoet
soos 'n soen is, eens die seisoen aangebreek het.



... Sanko Lewis

Belemmer / Blundered

Belemmer

'Jy het die liefde-van-jou-lewe verloor,'
sê jy asof ek dit nie weet nie—
my hartklop is
          uit gelid;
my toekomsdrome is ou verbruinde kiekies
tot as verbrand; my hoop wat eens
na lemoenbloeisels geruik het, het gegis
en asyn geword; my holtes wat op 'n tyd
reservoirs vir liefde was, is nou stowwerige
pakkamers van ru verlange en kru verlies.

Wat jy nie begryp nie:
lankal reeds het jy my verloor
—'n lyn van 'n gedig of melodie
as mens aan die slaapraak en dan verdamp,
soos 'n skaduwee wat skrik vir 'n bedlamp,
soos kiekies in 'n vuur, soos hoop wat te lank
in holtes en hole vergete laat lê is;
soos 'n ridder wat 'n soen belowe is,
maar ongekus is—jy het ons reeds
daardie eerste keer belemmer,
toe jy my hart verruil het,
en op 'n ander hart
se klop gewed het.

Nee, ek wil nie met jou trou nie.
Jy is nie meer my trouvrou nie.

Blundered

'You have lost the love-of-your-life,'
you say, as if I don't know it—
my heartbeat is
         out of step;
my future dreams are old browned photos
burned to ash; my hopes that once
smelled of orange blossoms had fermented
and turned vinegar; my hollows that were once
reservoirs for love have become dusty
storerooms of raw longings and rude losses.

What you do not comprehend:
you have lost me already long ago—
a line of a poem or melody
when one falls asleep and then evaporates,
like a shadow frightened of a bedside lamp,
like photos in a fire, like hope left lying
forgotten in hollows and trash heaps;
like a knight that was promised a kiss,
but with lips untouched—you blundered us
already that first time,
when you exchanged my heart,
and bet on the heartbeat
of another.

No, I do not want to marry you.
You are no longer the one for me.

... Sanko Lewis

Speeksel-sentiment

Vanaand het ek my tandeborsel,
met sy hartseer verlepte kapsel,
in die asblik gegooi.

Sonder 'n tandeborsel van my eie
het ek my aan jou tandeborsel,
wat vir maande reeds soos 'n verlange
geplant staan in my badkamer, vergryp.
Sal jy bly wees om te verneem
dat dit nog in 'n goeie toestand is?
Die haartjies: tril-regop soos 'n wilde
territoriale diertjie wat spoeg en sis.

En hoekom dit nie gebruik nie?
Dis nie asof jy terug kom om
die vergete wees op te raap nie.

Hoeveel ander tandeborsels was teen
hierdie tyd nie reeds intiem met jou mond
soos my mond met jou mond was nie?
Hoeveel ander tandeborsels ken nie reeds
die groewe van jou verhemelte soos net die tong
van 'n geliefde die verhewe hemelte
van 'n geliefde se mond ken nie?

Hoekom dit nie gebruik nie?
Sal ek dan gril vir dit wat ek eens bemin het?
Was jou kieme en my kieme
nie op 'n tyd mekaar se geliefde kieme nie?

Ek verbeel my ek proe jou:
en skrop my tande en vleise,
binnewange en buise—
my erektiele tong krap ek
vol van jou eentydse atome
en ent myself homeopaties
met jou peperment essensies. 

Van môre af is dit my tandeborsel
en nie meer joune nie.



... Sanko Lewis

Ek mis jou (nuwer weergawe)

Aangepaste weergawe. Sien oorspronklike hier.


Ek mis jou.
Met elke klop mis my hart jou.

My oë mis jou lyn, versigtig getrek
met ’n Pigmalion-pen: van jou kroontjie,
jou wenkbrou, jou neus, jou heuningsoet
lippe en ken, alles kunstig uitgebytel.

My honger hande lus na jou vorme:
jou nek-skouerkromme, jou middelkurwe,
borste, dye, boude, bene, kuite, enkels, lieste,
vrug: volmaak my lekkende bakhandpalms.

Ek mis jou.
Met elke lewe mis my siel jou.


... Sanko Lewis

Bekyk die man, op hierdie Sondagmiddag

Hy sit uitgestrek in sy glashalfleeg-dertigs in sy slaapbroek
op die sofa in sy sitkamer. Op 'n kitaar stram hy 'n paar minneurakkoorde,
en bedink melodieë en beeldryke woorde oor migrerende ganse,
en tweede kanse.

Hy lees 'n boek en vryf vertroetelend oor die pels van sy ondermaag—
lankal nie meer die gladde branderplankpens van sy universiteitsdae nie.
Vandag bly hy net so. Net só, ongestort in sy pajamas op die sofa
met 'n koppie tee en 'n boek en 'n kitaar wat naby lê, bekvol ongeborselde
tande, kopvol ongeklede gedagtes, hartvol waarvan die mond van oorloop.

Sy testes jeuk van hernude bedrywigheid
en puls vry in sy skrotum wat hy onbewustelik krap
soos 'n kat 'n krieweling agter die oor. Langs hom op die vloer
lê tissues, nat en taai met kondensmelk. Ondanks die rooibostee
wat reeds koud is, lyk hy genoeë en sien hoe die laatmiddag son
deur die agtervenster tussendeur wildegansgroen blare vir hom koekeloer.
Hulle kyk diep in mekaar se oë. Die man glimlag en knipoog.
Skaam duik die son sy kop agter die muurtjie weg.
Die man lag hardop oor hy die blosende vrykyker so betrap het.


... Sanko Lewis

Die jagter kom tuis

Liefie! Liefie! ek is tuis!
Liefie kyk, ek's by die huis.
Ek het vir 'n bok gejag:
heeldag by die pan gewag.

Stook die vuur, ek slag solank;
vannag fees ons vir ure lank:
en vryf ons lywe blink met vet,
ten eindelaas ons heelnag pret!


... Sanko Lewis

The Universe Spins -- my studente se gedigte

Verlede semester het ek 'n skryfkunsklas aangebied. As deel van hulle finale punt moes my studente 'n skryfportefeulje inhandig met twee kortverhale en vyf gedigte. Uit hierdie gedigte het ek die bestes gekies en tydens my onlangse vakansie geredigeer tot 'n digbundel. Die digbundel is uiteindelik vandag gepubliseer as 'n e-boek. Jy kan The Universe Spins gratis aflaai by Smashwords.Com in 'n formaat van jou keuse.



... Sanko Lewis

Herhalingsmisdadiger

2005/2006


’n herhalingsmisdadiger: vang jy my uit
as my oë die jardste keer jou clevage lek
en ek doofstomdomdwaasgek opkyk

stotterend verklaar ek; gee ek toe; gee ek mee–
ek’s skuldig
skuldig soos die see

ewe halsoorkopbommelakisiekopstampdolverlief
verlief soos bronstige branders vir rotse
só is ek verlief op jou      en op jou borste.



... Sanko Lewis

groenweivelde

2005/2006


In die trippel van jou lippe
wat soos wolklammers
oor die blou-oog van die hemel drawwe,
les my lentestogte, my drommende driwwe,
my liestelike gierigheid.

In jou lieflike loulyf
lafenis my bronstigheid–
vind ek rus in die groen
weibemindlikheid
van jou kruine en dale.



... Sanko Lewis

Ongetiteld

2005/2006


ín jou vuurmaakplek
wryf ek my stokkie tot jou warmmaakblokkie
senuweekooltjies spat

ons blaas
ons blaas tot die vonkies vlamvat
stook die kaggel hoog
met drifhout en met drang

totdat jy die brandklok lui

en ek met brandweerslang
                     die vure blus
      jou wellusblom nat lei

gewis: bó ons vuurmaakplek is die liefde nie



... Sanko Lewis

Drumpel

2006/2007


Jou lyf, plek-plek sag,
plek-plek styf,
is uitgestal.

Ek lek-lek jou lekkertes
tot jy huigend
oor die drumpel val.



... Sanko Lewis

Weer

Tussen 'n menigde merk ek
hoe ek gemerk is,
uitverkies is tussen mans en vrouens
en broers en susters en kinders,
tussen vriend en vyand,
tussen bekendes en vreemdes;
hoe jy my herken, úítken
asof ons mekaar in vorige lewens
menigmaal geken het.

En sou ek in sulke dinge glo,
dan stem ek in: kom ons verken mekaar,
kom ons reïnkarneer en ontdek mekaar
van vooraf weer en bemin mekaar nog 'n keer:
een lewe om mekaar in lief te hê,
my geliefde, is vééls te min—



... Sanko Lewis

Honger

2006/2007


Ek honger: vir jou vat
aan die brug van my heupe,
en vir jou asem wat in repe
teen my vleis kom klad,
wanneer ons kopuleer;
: vir jou stuip      my beur,
: vir jou sinkroniseer
onder palms
wat wind oor halms
golf en spat      golf en spat.
Ek't honger,
Ek't hongersnood honger vir jou.



... Sanko Lewis

Bamboesbos

2006/2007


laat ons ontmoet in die bamboesbos
waar die smaragte langbeen elkaar ritsel
soos skoffelende vingers op ’n lier,
soos vere en vlerke en papierwaaiers
                                                            laat ons ontmoet

laat ons ontmoet in die groen soenbos
die bamboeswagte hou kywie
gewaar hoe hulle erektiele waghou-spiese
ons bewaar, die liefde binne, die haat buite,
                                                            laat ons ontmoet

laat ons ontmoet in die firiele bos
van olyfgroen stutte en lemmetjie-groen latye
wat katedraal oor ons bamboeslywe
styfglad en kaalgespan soos reiers staan
                                                            laat ons ontmoet



... Sanko Lewis

Migrasie

[Nou nie juis een van my beste pogings nie, maar soms moet 'n mens die rowwe sketse ook die dag laat sien.]


Met vakansietyd word die buitelander ooievaar,
migreer kortstondig terug na sy uitbroeiland;
maar landshervorming het sy geboorte-nes,
en geboortebloekom om gebulder—
net vir ingeval pik hy deur die koerante,
maar swartekonomiesebemagtiging
sê ooievaars is te wit, is europeers;
vir oulaas kyk die witvoël rond
vir 'n hen (of haan),
maar hy was te lank uitlandig;
almal is reeds ge-nes en gepaar
of nou geskei met kuikens
en bagasie te swaar vir die rit na die vreemdeland,
en so vlieg die haan alleenig terug
na die verreland,
sonder hen of kraai of remembrand.



... Sanko Lewis